اثربخشی گروه درمانی راه حل محور بر خودکارآمدی نوجوانان: مقاله مروری

نوجوانی به عنوان یکی از مهمترین دوره های رشدی زندگی انسان قلمداد میشود که با تغییرات جسمانی و روانی نیز همراه است. در این دوره که از آن به عنوان دوره بحران هم یاد میشود توانایی حل چالشهای ناشی از بحران حائز اهمیت است. این دوره به عنوان یک مرحله مهم زندگی، متاثر از باورهای متنوعی از جمله خودکارآمدی است که بر سلامت روان و عزت نفس نوجوان موثر واقع شده و چگونگی سازگاری و تعامل با این چالشها نیز تا حدی وابسته به باورهای خودکارآمدی میباشد. خودکارآمدی بیان شده در نظریه شناختی - اجتماعی بندورا به باورهای فرد از توانمندی خود در انجام و اتمام وظایف و تکالیف گفته میشود که بر جنبه های مختلفی از زندگی نوجوان تاثیرگذار است. طراحی و بررسی اثربخشی مداخله هایی برای بهبود خودکارآمدی حائز اهمیت میباشد. مداخله مدنظر بهتر است به شکل گروهی و کوتاه مدت برنامه ریزی شود چرا که موجب صرفهجویی در هزینه ها شده و همچنین قابلیت اجرا در گروه هایی با جامعه آماری بالا را نیز داشته باشد. از میان انواع مدلهای گروه درمانی میتوان به گروه درمانی راه حل محور اشاره کرد. گروه درمانی راهحل محور به دلیل تاکید بر بالاترین امیدها، تلاش برای ساخت آینده ترجیحی و همچنین نگاه کارشناس گونه خود به نوجوان مورد توجه قرار میگیرد. در همین راستا پژوهش حاضر با مرور تحقیقات مربوط به اثربخشی گروه درمانی راه حل محور بر خودکارآمدی نوجوانان میپردازد. روش این پژوهش کتابخانه ای است. بر اساس پژوهش حاضر میتوان نتیجه گیری نمود که این شیوه درمانی موجب بهبود خودکارآمدی در نوجوانان میشود.

کلیدواژه ها:

نوجوانان ، خودکارآمدی ، گروه درمانی ، راه حل محور