اثربخشی طرحواره درمانی بر ناهماهنگی شناختی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر ایذه

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر ناهماهنگی شناختی دانش آموزان دختر بود. پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره دوم متوسطه شهر ایذه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای ۶۰ نفر از دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و گواه گمارش شدند. سپس جلسات طرحواره درمانی طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ناهماهنگی شناختی (DARQ) بود. داده ها با روش تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها نشان داد که طرحواره درمانی به طور معنی داری نمرات ناهماهنگی شناختی را در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه کاهش داده است. بنابراین، طرحواره درمانی را به عنوان یک روش کارآ جهت کاهش ناهماهنگی شناختی در دانش آموزان پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، پرخاشگری ، دانش آموزان دختر