اثربخشی آموزش مسئولیت پذیری به شیوه واقعیت درمانی بر رضایت زندگی و کفایت اجتماعی دانش آموزان ششم ابتدایی شهر فارسان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مسئولیتپذیری به شیوه واقعیت درمانی بر رضایت از زندگی و کفایت اجتماعی دانش آموزان ششم ابتدایی شهر فارسان بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم شهر فارسان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. به همین منظور تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاکهای ورود انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) و پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر (۱۹۹۰) بود. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss-۲۳ تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش مسئولیت پذیری به شیوه واقعیت درمانی بر رضایت از زندگی(eta=۰/۵۲، (P<۰/۰۱ و کفایت اجتماعی eta=۰/۴۰)، (P<۰/۰۱ دانش آموزان موثر بوده است. لذا ضروری است مداخلاتی در جهت بهبود وضعیت روانشناختی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش مسئولیت پذیری به شیوه واقعیت درمانی ، رضایت از زندگی ، کفایت اجتماعی