پیش بینی افکار خودکشی بر اساس احساس تنهایی و ۵ عامل شخصیت در دانش آموزان

پژوهش حاضر به منظور نقش احساس تنهایی و پنج عامل شخصیت در پیش بین افکار خودکشی دانش آموزان شهر کرج انجام شد. روش این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه یازدهم که در مدارس(الزهرا، حجاب و راضیه ) واقع در منطقه ۱ شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند، تشکیل داد. حجم نمونه با استفاده از فرمول پلنت ۱۲۳ نفر به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند. از پرسشنامه افکار خودکشی بک (۱۹۷۴)، پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پپلا و فرگوسن (۱۹۸۰)، پرسشنامه ویژگی شخصیتی نئو مک کری و کوستا (۱۹۸۹) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش همزمان تحلیل شدند. نتایج نشان داد که یک رابطه مثبت و معناداری بین احساس تنهایی و افکار خودکشی (p<۰/۰۱) و عامل شخصیتی رواننژندی و افکار خودکشی (p<۰/۰۵) و رابطه منفی معناداری بین برونگرایی، بازبودن به تجربه ها و اندیشه ها، توافق پذیری، باوجدان بودن و افکار خودکشی وجود داشت .(p<۰/۰۱) نتایج تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن بود که احساس تنهایی و عاملهای شخصیت در پیشبینی افکار خودکشی، سهم دارند و ۳۸ درصد از واریانس افکار خودکشی را تبیین کردند. به طور کلی مجموع نتایج حاکی از آن است که احساس تنهایی و ویژگی شخصیتی رواننژندی بر روی افکار خودکشی دانش آموزان دختر تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، افکار خودکشی ، دانش آموزان ، عاملهای شخصیت