اثر تمرین تناوبی شنا با شدت زیاد بر بیان ژن DJ-۱ و mir-۸۷۴ در سلولهای هیپوکامپ موشهای صحرایی مبتلا به بیماری پارکینسون

۲۱ سر موش نر صحرایی بهطور تصادفی در سه گروه سالم، بیمار و تمرین شنا (n ۷) قرار گرفتند. گروه تمرین، تمرینات شنا را به مدت شش هفته، در قالب ۲۰ نوبت ۳۰ ثانیهای با ۳۰ ثانیه استراحت بین هر نوبت، اجرا کردند. نتایج نشان داد، بیان ژن DJ-۱ در گروه بیمار نسبت به گروه سالم و گروه تمرین بهطور معنیداری پایینتر (به ترتیب p=۰/۰۲ و (p ۰/۰۴ در حالیکه، بیان ژن mir-۸۷۴ بهطور معنیداری بالاتر بود (به ترتیب p=۰/۰۰۱ و (p=۰/۰۲ و اختلافی در بیان این دو ژن، بین گروه سالم و تمرین مشاهده نشد (به ترتیب p=۰/۶ و .(p=۰/۰۸ میتوان گفت تمرینات تناوبی شدید شنا در بهبود مکانیسمهای مربوط به بقاء نورونهای دوپامینرژیک در بیماری پارکینسونی موثر بوده و به بهبود روند بیماری کمک مینماید.

کلیدواژه ها:

تمرین شنای تناوبی شدید ، پارکینسون ، DJ-۱ ، mir-۸۷۴ ، نورونهای دوپامینرژیک