اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی افزایشی و هوازی مبتنی بر منزل بر هورمونهای کورتیزول، ACTH و تستوسترون در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف: این مطالعه به بررسی تاثیر تمرینات هوازی و مقاومتی به مدت ۸ هفته بر هورمونهای کورتیزول، آدرنوکورتیکوتروپین و تستوسترون در زنان مبتلا به بیماری اماس از نوع عودکننده-فروکش کننده پرداخته است . هدف این مطالعه درک تاثیر این دو نوع تمرین بر تغییرات هورمونی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است .روش شناسی : مطالعه حاضر به کمک حضور ۳۰ زن مبتلا به بیماری اماس از نوع عودکننده-فروکش کننده با مقیاس ناتوانی ۰ تا ۵/۵ که در بازهی سنی ۲۰ تا ۵۰ سال بودند، انجام شد. شرکت کنندگان در سه گروه هوازی (۱۰ نفر)، مقاومتی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰نفر) به صورت تصادفی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت ۸ هفته با تکرار ۳ روز در هفته برای تمرینات مقاومتی و ۲ روز در هفته برای تمرینات هوازی انجام شد ؛ هر جلسه شامل گرمکردن، تمرینات مقاومتی ، تمرینات هوازی و سردکردن بود. تمامی حرکات طوری طراحی شده بودند که در محیط خانه قابل انجام باشند و در هر جلسه نیز مربیان توسط تماس تصویری از کیفیت اجرای تمرینات اطمینان حاصل کردند. نمونه های خونی قبل و پس از پروتکل از شریان بازویی شرکت کنندگان جمع آوری شدند . تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دو طرفه با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام و سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ محاسبه گردید.نتایج: پروتکل تمرینی مورد بررسی توانایی ایجاد تغییرات قابل توجهی را در هورمونهای کورتیزول، آدرنوکورتیکوتروپین و تستوسترون زنان مبتال به اماس نشان نداد. در حقیقت، سطح کورتیزول و آدرنوکورتیکوتروپین افزایش داشته اما میزان آن معنادار نبود، همسو با اثر کورتیزول بر تستوسترون، این هورمون کاهش ناچیزی را نشان داد که تغییرات آن هم هیچ تغییر معناداری در پاسخ به مداخلات تمرینی نشان نداد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، ۸ هفته تمرین )مبتنی بر تمرین در خانه( در نوع هوازی و مقاومتی توانایی ایجاد تغییرات قابل توجه را در هورمونهای ذکر شده نداشته که میتواند دلایلی از جمله مدت زمان پروتکل و یا شدت آن داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات مقاومتی ، تمرینات هوازی ، مولتیپل اسکلروزیس ، کورتیزول ، تستوسترون