میانجیگری در حقوق کیفری ایران با تاکید بر عملکرد شورا های حل اختلاف

شوراهای حل اختلاف به لحاظ مزایایی که داراست به عنوان یک ضرورت در جامعه امروز مطرح است و دارای مزایایی از قبیل دسترسی آسان ، کم کردن تشریفات دادرسی ، سرعت در رسیدگی ، هزینه دادرسی اندک ، جو آرام تر رسیدگی در شوراها ، سرعت در رسیدگی ، …رسیدگی در شوراها مطابق ماده ۲۱ قانون شوراهای حل اختلاف به لحاظ شرایط شکلی دادخواست ، نحوه ابلاغ یا تعیین اوقات رسیدگی ، جلسه دادرسی و … تابع تشریفات آیین دادرسی مدنی نیست ، ولی از حیث اصول دادرسی از جمله مقررات ناظر به صلاحیت ، حق دفاع ، حضور در دادرسی و رسیدگی به دلایل و… تابع مقررات قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری است رعایت اصول دادرسی همانند سایر محاکم در شورهای حل اختلاف الزامی است و شوراها صرفا مکلف به رعایت تشریفات دادرسی نمی باشند . نتیجه اینکه قانونگذار ایران همچون برخی دیگر از قانونگذاران اروپایی در استفاده از شیوه های عدالت ترمیمی، سیاستی محافظه کارانه در پیش گرفته است و تلاش نموده است در ضمن توجه به جلوه های عدالت ترمیمی همچون میانجیگری، از بستر نهادهای کیفری موجود در «قانون آیین دادرسی کیفری» حداکثر استفاده را جهت ترمیم زیان های ناشی از جرم، اصلاح رفتار بزهکاران، توانگیری و خنثی کنندگی آنها و غیره نماید. هدف پژوهش حاضر بر آن است تا به این سوال پاسخ داده شود کهدر قانون آیین دادرسی کیفری، تا چه حد به مبانی، اصول و قلمروی میانجیگری در حقوق کیفری ایران با تاکید بر عملکرد شورا های حل اختلاف توجه شدهاست؟

کلیدواژه ها:

میانجیگری ، عملکرد شورا های حل اختلاف ، عدالت ترمیمی ، عدالت کیفری سنتی ، بزه دیده ، قانون آیین دادرسی کیفری ، مجازات