بررسی کفایت آموزش اخلاق حرفه ای پرستاری در ایران در دوران تحصیل

مقدمه: برنامه های آموزش پرستاری در سطوح کارشناسی و تحصیلات تکمیلی در دانشکده ها ، واحد اخلاق حرفه ای را واردبرنامه خود کرده اند اما رویکرد بسیاری از آنها نسبت به محتوای درس و روش های تدریس متفاوت و مورد بحث است. مقالاتتاکید دارند که آموزش اخلاق حرفهای در پرورش دانش و استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری موثر است و دانشگاه های علومپزشکی در سطوح کارشناسی و بالاتر میتوانند یکی از بهترین محیط های آموزشی برای تحقق این هدف باشند .مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مروری سیستماتیک می باشد و حدود ۱۵۰ مقاله بین سال های ۱۹۸۹ الی ۲۰۲۲ از پایگاههای مختلف مانند: Magiran ,Sid, Science direct, Google scholar, Pubmed, Scopus با کلید واژه هایآموزش اخلاق ، اخلاق حرفه ای ، پرستاری ، آموزش آکادمیک جستجو و انتخاب شد. معیار ورود شامل کلیه مقالاتی که بهزبان انگلیسی یا فارسی منتشر شده ، محتوای آنها رویکردهای مختلف نظام آموزش اخلاق حرفه ای در دانشجویان پرستاری رابیان می کردند .یافته ها: در جستجوی انجام شده با استراتژی مورد نظر ۲۶ مقاله مرتبط یافت شد که آموزش اخلاق حرفه ای را به صورتآکادمیک مورد بررسی قرار داده بودند . در بیشتر مطالعات صورت گرفته مشاهده گردید روش های سنتی تدریس مانندسخنرانی جهت آموزش مواجهه با دشواری های اخلاقی در بالین کارایی لازم را ندارد و روش هایی مانند ایفای نقش ،جستجوگری به شیوه ی محاکم قضایی ، سناریوهای بالینی و ..... باید در طرح درس اساتید مدرس این واحد درسی گنجانده شود.نتیجه گیری: اکتفا به روش ها ی تدریس سنتی ، منجر به عدم کفایت تصمیم گیری های اخلاقی در موقعیت های بالینیخواهد شد . لذا توجه به طرح درس اساتید از نظر روش تدریس این درس بسیار با اهمیت است

کلیدواژه ها:

آموزش اخلاق ، اخلاق حرفه ای ، پرستاری ، آموزش آکادمیک