مروری بر تاثیر نانوذرات مختلف بر ریز جلبکها

با توسعه سریع فناوری نانو و استفاده گسترده از محصولات نانو، سمیت زیست محیطی نانوذرات((NPs و خطرات بالقوه آنها برای محیط زیست نگرانی های زیادی را برانگیخته است. نانوذرات به طور فزاینده ای از طرق مختلف در محیط های آبی رها می شوند و از طریق زنجیره های غذایی در موجودات آبزی تجمع می یابند و منجر به اثرات سمی بر موجودات آبزی می شوند. در اکوسیستمهای اکولوژیکی، ریزجلبکها تولیدکنندگان اولیه هستند و نقش حیاتی در زنجیره های غذایی دارند. بنابراین، اثرات بد آلاینده ها بر روی گونه های ریزجلبک ممکن است تعادل کل اکوسیستم ها را به هم بزند. اثرات سمی و رفتار نانومواد در اکوسیستم ها بر روی ریزجلبک ها اخیرا بررسی شده است. در محیط آبی، جلبکهای سبز و دیاتومه ها نه تنها تولیدکنندگان اولیه سطوح گرمسیری بالاتر هستند، بلکه نقش مهمی برای عملکرد طبیعی اکوسیستمهای آبی دارند. مطالعات متعدد نشان داده اند که نانوذرات اثرات نامطلوبی بر گونه های ریزجلبکهای آب شیرین و دریایی ایجاد میکنند. هنگامی که نانوذارت وارد سلول های جلبکی می شوند، می توانند دیواره سلولی و غشای سلولی را از بین ببرند و در فضای بین دیواره سلولی و غشای پلاسما رسوب کنند. نانوذرات با وارد به سلول ها به ساختار کلروپلاست آسیب می رساند. نانوذرات همچنین می توانند باعث اختلال در عملکرد میتوکندری شوند که ممکن است بر روند متابولیک سلول های جلبکی تاثیر بگذارد. علاوه بر این، نانوذرات می توانند وارد هسته شوند که منجر به اثرات غیر طبیعی هسته ای می شود. مشخص شد که کروماتین هسته ای در برابر غشای هسته ای جمع شده و متراکم شده است. این می تواند باعث آسیب DNA شود و در نتیجه روند تقسیم سلولی را مهار کند. نتایج مربوط به یافته های مختلف نشان داد نانوذرات به دلیل خواص منحصر به فرد خود مانند اندازه کوچک و در نتیجه سطح بالا و تحرک خود می توانند بر بر مورفولوژی، اندازه سلول های جلبک، رشد جلبکها، شاخص عملکرد کلروفیل و رنگدانه های فتوسنتزی اثر بازدارندگی بسیاری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، ریزجلبکها ، اکوسیستم ، تنش