بررسی رابطه عوامل اقلیمی موثر بر شیوع بیماری سالک جلدی در شهرستان شیراز

بیماری لیشمانیوز جلدی یا سالک، یک بیماری انگلی است که از نیش پشه خاکی به انسان منتقل میشود و از معضلات بهداشتی کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان شناخته می شود. یکی از عوامل مهم بروز و شیوع بیماری سالک عوامل آب و هواشناسی و شرایط محیطی است. شهر شیراز یکی از مناطقی است که در سال های اخیر شاهد افزایش بروز این بیماری بوده است. هدف این پژوهش بررسی نقش عوامل آب و هوایی در سال های اخیر در بروز این بیماری در شهر شیراز می باشد. بنابراین از داده های متوسط دما، کمینه و بیشینه دما، بارش و رطوبت نسبی ماهانه و سالانه ایستگاه همدید شیراز به عنوان عوامل آب و هوایی و داده های تشخیص بیماری سالک از داده های آزمایشگاهی مراکز بهداشت شهر شیراز استفاده گردید. داده ها توسط آزمون های همبستگی پیرسون ، تاو کندال و اسپیرمن مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان داد در بازه سالانه به جز رطوبت ارتباط معنی داری بین متغیر های هواشناسی و تعداد رخداد بیماری سالک وجود ندارد و همبستگی نیز فقط با رطوبت سالانه به شکل متوسط مشاهده شد. در بازه زمانی فصل تابستان نیز آزمون ها فقط در ارتباط با رطوبت نسبی معنی دار بود و همبستگی نسبتا قوی مشاهده شد. متوسط دمای تابستان نیز همبستگی منفی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

سالک جلدی ، عوامل آب و هوایی ، آزمون همبستگی ، شیراز