مهندسی پروتئین، فناوری های نوین در ایجاد آنزیم فیتاز پایدار

با نقش حیاتی در زنده ماندن و جوانه زنی بذر، میو اینوزیتول( ۶،۵،۴،۳،۲،(۱ هگزاکی فسفات که معمولا به نام اسید فیتیک شناخته می شود ، جزء اصلی همه ی دانه های گیاهی است که حدود ۶۰ تا ۹۰ درصد کل فسفر را تشکیل می دهد. فیتازها آنزیم هایی هستند که اسید فیتیک را هیدرولیز کرده و فسفر معدنی را در دسترس حیوانات قرار می دهند. فیتازها به طور گسترده در خوراک دام برای افزایش دسترسی به فسفر و کاهش اثر ضد تغذیه ای میو اینوزیتول هگزاکی فسفات استفاده می شوند. اگرچه مقدار نسبتا کم تولید این آنزیم در منشا وحشی، هزینه ی زیاد تولید آنزیم نوترکیب در میزبان های میکروبی و ناپایداری ساختاری مولکولی آنزیم در شرایط مختلف pH و دمای فرآیندهای فرآوری و ساخت، از جمله موانعی است که در حال حاضر در استفاده از فیتازها وجود دارد. در این مقاله نگاهی اجمالی به ویژگی های آنزیم فیتاز به عنوان یک آنزیم پرکاربرد در صنعت تولید خوراک دام داشته ایم و به بررسی ضرورت تولید آنزیم فیتاز با ویژگی های بهبود یافته برای استفاده در کاربردهای صنعتی پرداخته ایم. پیشرفت های اخیر در مهندسی پروتئین، بستری ایده آل برای دستکاری ویژگی های مولکولی پروتئین های نوترکیب فراهم کرده است.

کلیدواژه ها:

فیتاز ، فیتیک اسید ، فیتات ، پایداری حرارتی ، مهندسی پروتئین ، فعالیت ویژه