بررسی رهایش داروی دوکسوروبیسین از نانوذرات نشاسته در pH های مختلف

امروزه از سیستم های مختلفی جهت انتقال داروها به محل هدف استفاده می شود که استفاده از هر کدام از سیستم ها، می تواند با هدف مشخصی همراه باشد. هر سیستم انتقال دارو باید دو ویژگی داشته باشد یعنی اولا افزایش عملکرد دارو در بافت بیمار و ثانیا کاهش اثرات مضر در بافت های سالم را دارا باشد. در عصر کنونی شاهد پیشرفت های شگرفی در زمینه علم نانوتکنولوژی شده ایم. علم نانوتکنولوژی این زمینه را فراهم می کند تا با رسیدن به مقیاسی که بتوان سلول ها را آسان تر تحت تاثیر قرار داد، به مطالعه و درمان بیماری ها پرداخت. مساله شیوع امراض گوارشی در عصر کنونی که متاثر از تغییر سبک زندگی، فشار های عصبی و مواردی از این است، باعث مراجعه افراد مختلف جامعه به پزشک برای درمان خود می شود. بنابر این طبیعی است که میزان مصرف داروهای اختلالات گوارشی در این موارد افزایش پیدا کند. با این اوصاف توجه به بهبود دارورسانی در این افراد، شاید بتواند کمک بسیاری در روند بهبودی بیمار و عملکرد اختصاصی دارو داشته باشد. در این تحقیق سعی بر استفاده از نشاسته به عنوان یک سیستم دارورسان برای حمل داروهای بیماری های گوارشی است. داروی مدل استفاده شده در این تحقیق، دوکسوروبیسین است که با انجام این تحقیق مشاهده شد که این دارو در بستر نشاسته در شرایط pH پایین دارای رهایش مناسبی بود.

کلیدواژه ها:

دارورسانی ، نانو ذرات ، نشاسته ، دما بالا ، دوکسوروبیسین ، بارگیری ، رهایش