بررسی میزان ابتلا به کرونای محتمل و قطعی پس از دریافت دوز دوم واکسن آسترازنکا در افراد بالای ۱۸ سال
محل انتشار: سومین کنفرانس ملی یافته های نوین زیست شناسی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 141
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOC03_023
تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1403
چکیده مقاله:
هدف: این مطالعه با هدف بررسی میزان ابتلا به کرونای محتمل و قطعی و عوامل تاثیرگذار بر آن پس از تزریق دوز دوم و سوم واکسن آسترازنکا و بررسی میزان مرگومیر ناشی از کرونا در افرادی که دو یا سه دوز واکسن را دریافت کردهاند، در شهرستان بیرجند انجام شد.روشکار : ۱۰۰۰ فرد واکسینه شده با دو دوز واکسن آسترازنکا، بالای ۲۰ سال که حداقل ۶ ماه از تزریق دوز دوم آنها گذشته بود، برای این مطالعه مقطعی انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک و بالینی افراد با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شد. دادها با نرمافزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد و P < ۰/۰۵ سطح معناداری آماری در نظر گرفته شد.یافته ها : نتایج نشان داد که در مجموع ۳۵۵ نفر (۳۵/۶%) افراد پس از تزریق دوز دوم واکسن و ۲۶ نفر (۸/۳%) پس از تزریق سه دوز واکسن به کروناویروس مبتلا شدهاند. ابتلا به بیماری کروناویروس پس از دوز دوم واکسن با سن کمتر، جنس زن و ابتلا به بیماری زمینهای (به ویژه دیابت و پرفشاری خون) همراهی داشته است. همچنین ابتلا به کروناویروس پس از دوز سوم واکسن تنها با سابقهی ابتلا به بیماری کلیوی و سابقهی ابتلا به کروناویروس پس از دوز دوم واکسن ارتباط معنیداری داشته است.بحث : اثربخشی واکسن آسترازنکا در پیشگیری از ابتلا به بیماری کروناویروس پس از دو دوز واکسن بیش از %۶۰ بود و پس از تزریق دوز سوم افزایش بیشتری یافته است. بنابراین، تزریق دوز سوم این واکسن برای جلوگیری از ابتلا به بیماری کروناویروس توصیه میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهربانو صدیق سارونی
گروه زیست شناسی، دانشکدهی علوم پایه، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان.
ملیحه محمدی
گروه زیست شناسی، دانشکدهی علوم پایه، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان.
سیدمحمد ریاحی
گروه پزشکی اجتماعی و خانواده، دانشکدهی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند