مدل راسل دو مرحله ای با شاخص میانی نامطلوب و دسترسی ضعیف

تحلیل پوششی داده ها (DEA) ابزاری قدرتمند برای سنجش کارایی واحدهای تصمیم گیری (DMU) متجانس می-باشد که دارای ورودی ها و خروجی های چندگانه هستند. مدل های DEA به دو دسته شعاعی و غیرشعاعی تقسیم می شوند. ویژگی مدل های شعاعی این است که با استفاده از برنامه ریزی خطی، کارایی تکنیکی را در تابع هدف به صورت اندازه کارایی می سنجد. در مدل های غیرشعاعی، کارایی تکنیکی با بررسی متغیرهای کمکی (یا مازاد در خروجی ها و کمبود در ورودی ها) تعیین می شود.در مدل های غیرشعاعی الزاما کارایی محاسبه نمی شود. در دنیای واقعی بسیاری از واحدهای تحت ارزیابی دارای ساختار شبکه ای دومرحله ای هستند که به تاثیر شاخص میانی بر کارایی واحدهای تصمیم گیری می پردازد. از آنجاییکه مدلهای شعاعی نمی توانند به طور همزمان خروجی های مطلوب را به حداکثر و خروجی های نامطلوب را به حداقل برسانند یا نمی توانند ورودی مطلوب را به حداقل و ورودی نامطلوب را به حداکثر برسانند، بنابراین در این مقاله از یک مدل غیرشعاعی برای برخورد با شاخص های میانی نامطلوب استفاده شده است. از طرفی ممکن است در فرایند تولید علاوه بر عامل های مطلوب، عوامل نامطلوب نیز وجود داشته باشد که همزمان با عوامل مطلوب تولید می شوند. بنابراین در مدل مطرح شده، شاخص میانی به دو دسته مطلوب و نامطلوب تقسیم می شود. همچنین به منظور بهبود کارایی یک DMUی ناکارا برای داده های نامطلوب از دسترسی ضعیف استفاده می کنیم. در این نوع دسترسی با توجه به تولید مشترک شاخص میانی مطلوب و نامطلوب (غیر قابل تفکیک بودن آنها) شاخص میانی نامطلوب باید یه نسبت شاخص میانی مطلوب کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده های دو مرحله ای ، مدل های شعاعی و غیر شعاعی ، مدل راسل ، دسترسی ضعیف ،