چگونه می توان تربیت دینی را در دانش آموزان مدرسه تقویت و به آن تشویق نماییم؟ (مطالعه موردی: تحیت و سلام به معلم)

این پژوهش با هدف ارتقاء و تقویت روحیه سلام کردن دانش آموزان مدرسه به معلم خود انجام شده است. آن چیزی که برای اقدام پژوه ایجاد سوال نمود این است که چرا اغلب دانش آموزان با دیدن معلم خود در جایی غیر از کلاس درس مثلا در حیاط مدرسه به ایشان سلام نمی کنند یا سلام کردنشان مشتاقانه نیست؟! اهمیت و ضرورت این پژوهش آن جاست که در فرهنگ ایرانی – اسلامی سلام کردن یکی از راه های تعاملات اجتماعیست و از طرفی معلم نیز دارای جایگاه معنوی والایی است و پیوند این دو نباید تنها در سطح دانش بلکه باید در رفتار عملی دانش آموزان دیده می شد. اقدام پژوه پس از اهتمام به شناخت دانش آموزان که خود را ملزم به سلام کردن به بزرگترها می دانستند، به بررسی علل سلام نکردن اغلب دانش آموزان به معلم خود پرداخت. لذا با مراجعه به آیات و روایات به عنوان دو منبع بزرگ اسلامی الگوی ما مسلمانان بوده اند، مباحث مطرح شده در مورد سلام را از آنها استخراج نموده و به آنها جنبه عملیاتی داده است. این پژوهش با رجوع به منابع کتابخانه ای و با استفاده از روش گردآوری اطلاعات شامل: مشاهده میدانی، پرسش نامه و مشاهده عملکرد دانش آموزان در مدل پژوهشی کیفی با رویکرد توصیفی و تحلیلی انجام شده است. اقدام پژوه علت اصلی را در عدم انگیزه و روحیه کافی در سلام کردن دانش آموزان دید که ناشی از عدم آگاهی آنها از اهمیت سلام، عدم سبقت در سلام، عدم افشای سلام، عدم پاسخ بهتر، عدم ارتباط چشمی و عدم رعایت تساوی در سلام کردن می باشد. یکی از راهکارهای عملیاتی بسیار موثر استفاده از زبان بدن در آغاز به سلام یا پاسخ به آن است که یکی از اولویت دار ترین و مهمترین آن ها در تعاملات اجتماعی ارتباط چشمی می باشد.

کلیدواژه ها:

سلام ، قرآن ، روایت ، تعاملات اجتماعی ، زبان بدن.