نجف اشرف در دوران پنهانی قبر امیر مومنان(علیه السلام)
محل انتشار: فصلنامه فرهنگ زیارت، دوره: 8، شماره: 33
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FZRT-8-33_004
تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1403
چکیده مقاله:
وقتی امیر مومنان۷ در کوفه به شهادت رسید، دشمنان زخم خورده در اندیشه اهانت به ساحت مقدس ایشان بودند. طرفداران امویان و بازماندگان خوارج نهروان دو تهدید جدی به شمار می رفتند که جسارت آنان به محل خاکسپاری حضرت، واکنش سخت دوستداران امیر مومنان۷ را در پی می داشت و به درگیری می انجامید. ازاین رو توصیه به مخفی بودن قبر، از جانب خود امام علی بن ابی طالب۷ بوده است. البته این مخفی بودن مقطعی، و نه همیشگی و تا از بین رفتن خطر اهانت دشمنان بود. در این مدت سه امام شیعه بارها به زیارت مولی الموحدین در نجف اشرف می رفتند و با عنایت به اینکه نبایستی این مکان شریف همیشه مخفی می ماند، برخی از یاران خویش را همراه می بردند و حتی به آنان اجازه می دادند که سایر دوستانشان را از محل دفن امام آگاه کنند تا از برکات و آثار فراوان زیارت حضرت بهره مند شوند. می توان اذعان داشت که بیشترین معارف ما در باب زیارت امیر مومنان۷ از همین دوره به یادگار مانده است.واژگان کلیدی: نجف، زیارت، امیر مومنان۷، مخفی بودن قبر.
نویسندگان