اثربخشی آموزش شفقت بر خود بر خودکارآمدی درد، در زنان مبتلا به میگرن

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر شفقت به خود بر خودکارآمدی درد در زنان مبتلا به میگرن انجام شده است . برای این منظور، یک طرح آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری طراحی شده است . جامعه آماری این پژوهش متشکل از زنانی بودندکه در حال حاضر بر اساس پرونده پزشکی مبتلا به میگرن هستند و در طی یک سال گذشته به مراکز درمانی مراجعه کرده باشند. از بین این افراد تعداد ۳۰ نفر از زنان که شرایط ورود به پژوهش را داشتند به صورت در دسترس (داوطلبانه ) انتخاب شدند و ۱۵نفر از آنها تصادفی به گروه آزمایشی و ۱۵ نفر دیگر به گروه کنترل تقسیم شدند.. ابزار گردآوری اطلاعات شامل برنامه آموزشی شفقت به خود برگرفته از کتاب درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت و پرسشنامه ی خودکارآمدی درد (PSEQ) می باشند. برای آزمون فرضیه تحقیق از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شده است . نتایج نشان می دهد که آموزش مبتنی بر شفقت به خود بر روی متغیرهای وابسته (خودکارآمدی درد)، تاثیر مثبت و معناداری دارد. با توجه به سطح معناداری کمتر از ۰۵.۰، می توان از قابلیت تعمیم نتایج به جامعه ی هدف اطمینان حاصل کرد. این به این معنی است که زنان مبتلا به میگرن با شرکت در برنامه آموزشی مبتنی بر شفقت به خود، قادر خواهند بود که درد خود را بهتر کنترل کنند و احساس خودکارآمد ی بیشتری در مدیریت درد خواهند داشت .

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شفقت به خود ، خودکارآمدی ، زنان ، میگرن.