شفقت درمانی مبتنی بر خود کنترلی و سلامت روان و بی ثباتی ازدواج در زوجین متقاضی طلاق شهرستان شیراز

زمینه و هدف: زنانی که متقاضی طلاق هستند که همسران آنها در زندان به سر میبرند دارای مشکلات روانشناختی میشوند که نیاز به مداخلات درمانی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ریزی عصبی زبانی مبتنی بر خودکنترلی بر سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زنانی که متقاضی طلاق هستندانجام گرفت.روش: پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری کلیه زنانی که متقاضی طاق هستند شهرستان شیراز در سال ۱۴۰۱ بود که به مرکز مشاوره دبیرستان دانش زندان مرکزی شهر شیراز مراجعه کرده بودند. نمونه ها ۲۰ نفر از جامعه مذکور بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به کمک شیوه تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) گماشته شدند. درمان برای گروه آزمایشی مداخله برنامه ریزی عصبی زبانی مبتنی بر خودکنترلی در ۸ جلسه ۱۵۰ دقیقهای اجرا شد. اما در مورد گروه کنترل اقدامی انجام نشد. پرسشنامه های سلامت روان نجاریان و داودی (۱۳۸۰) و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) پرسشنامه بی ثباتی ازدواج (Mll) ادواردز، جانسون و آلن بوث(۱۹۸۷) در مورد آنها اجرا شد. بود. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون-های توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام شد. میزان P کمتر از ۰۵/۰ معنیداری در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد مداخله برنامهریزی عصبی زبانی مبتنی بر خودکنترلی بر سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زنانی که متقاضی طلاق هستند (۰۵/۰.( P< همچنین ۴/۲۸ درصد از افزایش سلامت روان و ۶/۱۸ درصد از افزایش بهزیستی روانشناختی توسط مداخله برنامه ریزی عصبی زبانی مبتنی بر خودکنترلی تبیین شد (۰۵/۰ .(P< نتیجهگیری: با توجه به نتایج این پژوهش که همسو با پیشینه پژوهش نیز است، درمان برنامهریزی عصبیزبانی مبتنی بر خودکنترلی، موجب افزایش سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زنانی که متقاضی طلاقهستند میشود

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی عصبی زبانی مبتنی بر خودکنترلی ، سلامت روان ، بهزیستی روانشناختی ، زنان