بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زناشویی مبتنی بر مدل گاتمن بر ابرازگری هیجانی زنان متاهل ناراضی از رابطه زناشویی

هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زناشویی مبتنی بر مدل گاتمن بر ابرازگری هیجانی زنان متاهل ناراضی از رابطه زناشویی بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل ناراضی از رابطه زناشویی بوده که به مراکز مشاوره در شهرستان شاهین شهر مراجعه داشتند و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۴ نفر به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در طی ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای (یکبار در هفته ) مداخلات مبتنی بر رویکرد گاتمن را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل : پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ ، ابرازگری هیجانی کینگ و امونز بوده است . نتایج حاصله از تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس کواریانس تک متغیره و چند متغیره نشان داد که آموزش مهارتهای زناشویی مبتنی بر مدل گاتمن بر ابرازگری هیجانی زنان متاهل ناراضی از رابطه زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تاثیر معنادار داشته است . در نتیجه میتوان گفت : مدل گاتمن روشی موثر برای بهبود ابرازگری هیجانی در زنان متاهل ناراضی از روابط زناشویی میباشد و میتوان از آن به عنوان یک رویکرد درمانی موثردر بهبود روابط زناشویی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

مهارتهای زناشویی ، مدل گاتمن ، ابرازگری هیجانی ، زنان متاهل