ضرورت و آثار الحاق ایران به کنوانسیون ۲۰۰۲آتن راجع به حمل مسافر و بار آنها از طریق دریا

رشد سریع اقتصادی ایران در اواسط قرن گذشته از یک سو و کثرت مبادلات تجارتی دریایی بین ایران و سایر کشور ها از سوی دیگر سبب شد که قانونگذار ایرانی مقرراتی را در خصوص حمل و نقل دریایی به تصویب برساند. و الحاقاتی نیز در خصوص ایران و پیوستن به کنوانسیون های بین الملل در این راستا وجود دارد که یکی از آنها کنواسیون ۲۰۰۲ آتن می باشد که پیوستن و یا عدم پیوستن ایران به آن می تواند آثار بسیاری را به دنبال داشته باشد . با اینکه امروزه بر اثر پیشرفت های سریع صنعت ی اکثر حمل و نقل های داخل ی و بین المللی از طریق هوا و زمین صورت می گیرد. با وجود این هنوز جابجایی مسافر از طریق دریا به ویژه در مسافرت های کوتاه یا سفرهای تفریحی دریایی از سهم قابل توجهی در حمل و نقل ها ی داخلی و بین الملل ی برخوردار است . از آنجا که در این قراردادها یک طرف قوی تر و طرف دیگر ضعیف تر است اصلی ترین سوالی که در اینجا به ذهن می رسد این است که ضرروت الحاق ایران به کنوانسیون ۲۰۰۲ آتن در خصوص حمل مسافر از طریق دریا چیست و چه پارامترهایی دارد؟ علاوه بر اینها یافته های پژوهش حاکی از آن است که در صورت الحاق ایران به کنوانسیون مزبور آثار متفاوتی در زمینه دیه مسافر،حمل و نقل از طریق دریا ،قراردادهای حمل و مسئولیت متصادی به بار خواهد آمد که در پژوهش حاضر در پی بررسی موضوع حاضر با روش گرد آوری کتابخانه ای می باشیم .

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، کنوانسیون ۲۰۰۲ آتن ، تجارت دریایی ، مسافر ،