اعتبار زمانی معاهدات و قرار دادهای بین المللی در گذر تاریخ

معاهدات بین المللی مجموعه ی قردادها و توافقات بین المللی هستند که بین کشورها باهم یا با سازمان های بین المللی و یا سازمان های های بین المللی باهم صورت میگیرد این توافقات با اهداف مختلف مانند گسترش روابط سیاس ی ، اقتصادی ، تجار ی ، فرهنگی یا هر علت دیگری می توانند صورت پذیرند . البته همه ی کشورها ی جهان برای رفع نیاز ها ی خود ، ایجاد صلح ، بهره برداری از منابع طبیعی ، مرز بندی و... نیاز به ایجاد توافقات و قراردادهای بین المللی دارند چه بسا بدون وجود این توافقات و قراردادهای بین الملل ی بابت هر موضوعی جنگ و هرج و مرج همه ی دنیا را فرا خواهد گرفت این توافقات بسته به آن چه که در متن و محتوای آن ها قید شده از اعتبار زمانی برخوردار می باشند یعن ی ممکن است که در یک توافق بین المللی یک بازه ۱ ساله ، ۱۰ ساله یا هر تاریخ دیگری را در نظر گرفته باشند که این قرارداد و معاهده ی بین المللی به همان مدت از اعتبار برخوردار می باشد مانند قرارداد همکاری ، اقتصادی ، سیاسی و... بین ایران و چین که برای مدت ۲۵ سال منعقد گردید . بسته به این که این اعتبار زمانی در خصوص قرار دادهایی که در مورد اعتبار زمانی در آن ها سخنی گفته نشده شرایط کمی متفاوت است و نیاز به بررسی و تحلیل دارد و اما نکته مهم این است با پایان اعتبار قرار داد چه اتفاقاتی رخ می دهد . هرچند با بررسی متن قوانین بین المللی ، معاهدات و کنوانسیون ها به این نتیجه رسیدیم که قراردادها و معاهدات بین المللی تا زمانی که توسط هر دو طرف یا همه ی طرف های قرارداد یا یک یا چند تا از آن ها ، یا با سقوط شرایط و ایجاد عوامل باطل کننده باطل یا ساقط نشده اند به قوت خود پابرجا می باشند .پژوهش ما از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ای به گردآوری داده ها پرداخته ایم و درنهایت پس از گردآوری داده ها و تجزیه و تحلیل آن ها در غالب پژوهش ارائه داده ایم.

کلیدواژه ها:

معاهدات بین المللی ، اعتبار زمانی ، کنوانسیون ، حقوق بین الملل