تعهدات در قراردادهای الکترونیکی

امروزه بسیاری از قراردادها با موضوعات گوناگون در بستر فضای مجازی و از راه دور منعقد می گردند. این قراردادها، قرارداد الکترونیکی نامیده شده و بنا بر تصریح قانون تجارت الکترونیک معتبر شناخته می شوند و نقض این قراردادها مانند قراردادهای سنتی قابل تعقیب و پیگیری در مراجع قضایی می باشند. اصولا کاربرد قراردادهای الکترونیکی بر مبنای سیستم اطلاعاتی و تبادل داده های پیامی می باشد که این اطلاعات، یا مفاد بیان اراده (ایجاب و قبول) محتوای محصول الکترونیکی قابل داد و ستد در قرارداد الکترونیکی را تشکیل می دهد. قرارداد الکترونیکی بالقوه جزو قراردادهای کتبی محسوب می شود و امضاء الکترونیکی نیز بعنوان محور اساسی اعتبار بیان اراده در معاملات الکترونیکی معتبر شناخته شده است . اساسا می بایست ضوابط راجع به این قراردادها به مانند سایر توافقات خصوصی در ضمن قواعد حقوق مدنی و یا قانون تجارت مقرر می شد لکن این قوانین ساکت اند. با این حال گرچه قانون تجارت الکترونیکی ، به ظاهر تعارضی با قواعد و مقررات عمومی قوانین مدنی و تجاری ندارد، اما انسجام و هماهنگی چندانی نیز با مفاهیم و مقررات شکلی و فنی منابع قانونی مزبور نداشته که این موضوع، از مهم ترین چالش ها در تطبیق این قواعد بر مسائل حقوقی قراردادها در تجارت الکترونیکی تلقی میگردد.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، تعهدات ، قانون تجارت الکترونیک ، مسئولیت