قانون حاکم بر قراردادهای الکترونیکی

قراردادهای الکترونیکی نوعی قرارداد هستند که در آنها تعامل بین طرفین در انعقاد قرارداد می تواند از طریق ابزارهای الکترونیکی مختلف مانند پست الکترونیکی ، یک برنامه کامپیوتری یا توسط دو عامل الکترونیکی که برای تشخیص شکل گیری قرارداد برنامه ریزیشدهاند، صورت پذیرد.ماهیت قراردادهای الکترونیکی در رابطه با اعتبار، شکل و همگونی آن با قواعد و مقررات حقوق مدنی راجع به قراردادها، یکی از مباحث جدیدی است ، که شناخت و بررسی آن، به ساختار شکلی محیط الکترونیکی و مفاهیم فناوری ارتباطات شناخته شده در این عرصه بستگی دارد. در نظام حقوقی ایران وضع قانون حاکم بر معاملات را قانون محل وقوع عقود تعیین می کند، در صورتیکه متعاقدین غیر ایرانی باشند و در ایران عقد بیع را منعقد نمایند، می توانند در متن قرارداد ضمنا یا صریحا قانون دیگری را معین نمایند. در این تحقیق به کیفیت و چگونگی قوانین حاکم بر قراردادها الکترونیک و همچنین مرجع حل اختلاف در فقه امامیه و قانون موضوعه ایران پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

قراداد الکترونیکی ، فضای مجازی ، امضای دیجیتال ، اینترنت ، محیط الکترونیکی