بررسی رابطه میان سلامت اجتماعی و سکوت سازمانی (مطالعه موردی کارکنان شهرداری مناطق ۷ و ۱۱)

سلامت اجتماعی در گسترده ترین معنای آن، پدیده ای است که مورد توجه تمامی انسانها، گروههای اجتماعی و جوامع بشری است . بمنظور به کارگیری این مفهوم و نیز داشتن کارکنان سالم تر و شادتر، مدیران باید موانعی را در راستای از بین بردن سکوت سازمانی از میان ببرند تا مشارکت افزون شود . در این مطالعه که از نظر نوع روش، توصیفی - همبستگی و از لحاظ هدف ،کاربردی است . جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق ،کارکنان شهرداری مناطق ۷ و ۱۱ شهرداری شیراز بوده است . براساس فرمول کوکران و طبق روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد ۲۲۷ پرسشنامه توزیع شده است . پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز( ۲۰۰۰) و پرسشنامه استاندارد سکوت سازمانی کنول و ون دیک ( ۲۰۱۲) که دارای الفای کرونباخ به ترتیب ( ۸۴/۰ و ۸۸/۰) بودهاند. آزمونهای آماری توصیفی و همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی استفاده شد .یافته ها: نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان داده که میان مولفه های سلامت اجتماعی ؛ مشارکت اجتماعی ، انسجام اجتماعی ، پذیرش اجتماعی ، انطباق اجتماعی و شکوفایی اجتماعی با سکوت سازمانی در میان کارکنان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بر اساس آزمون رگرسیون خطی ، تنها مولفه انسجام اجتماعی ، قابلیت پیشبینی سکوت سازمانی را دارد .لذا؛ تشویق کارکنان به ارزش قائل شدن برای یکدیگر، اجرای برنامه های تشویقی دوره ای در دوره های هفتگی و ماهانه در راستای افزایش حس نزدیکی کارکنان با یکدیگر ، فرهنگ سازی و آموزش کارکنان در باب این موضوع که رفتار هر فرد روی دیگر افراد سازمان اثرات مثبت و منفی میگذارد به آنان پیشنهاد می گردد .

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، سکوت سازمانی ، شهرداری شیراز