ماهیت وسیرتحولی مرجعیت علمی ومولفه های دستیابی به آن درعصرظهور فن آورانه

مرجعیت علمی یکی از مفاهیم اساسی در علوم و تحقیقات علمی است.اصطلاح "مرجعیت" به معنای تایید و توجیه یا پذیرفته شدن صحت یک ادعا، دلیل یا نتیجه است. در علم، مرجعیت به معنای قوانین، تئوریها، روشها و داده ها است که توسط جامعهی علمی به عنوان معیارهای قابل قبول برای تولید و ارزیابی دانش مورد پذیرش قرار گرفتهاند. هدف از ایجاد یک مرجعیت علمی، تضمین صحت و قابلیت اعتماد دانش علمی است. مرجعیت علمی شامل شناخته شدن به عنوان یک متخصص در یک حوزه موضوعی خاص و درخواست راهنمایی، مشاوره و همکاری سایر محققان، متخصصان و دانشجویان درجهت تولید دانش جدید وپیشرفت در علوم است. تبدیل شدن به یک مرجع علمی مستلزم درک عمیق موضوع، پایه ای قوی در روش تحقیق و توانایی برقراری ارتباط موثر و انتشار دانش است. در علوم، مرجعیت علمی به عنوان پایهای برای ارائه و اثبات نتایج تحقیقات استفاده میشود. زمانی که یک نتیجه یا ادعا توسط آن تایید شود، به عنوان یک دانش قابل قبول در نظر گرفته میشود و میتواند به صورت ویژه برای تحقیقات و مطالعات آینده استفاده شود. مرجعیت علمی بر اساس اصولی از جمله شفافیت، قابل تکراری بودن، قابل بررسی بودن و قابل اعتماد بودن بنا شده است. درصورتی که یک مطالعه، نظریه یا داده ها بر اساس این اصول تولید شده باشد، میتوان آن را به عنوان مرجعیت علمی قبول کرد. نویسندگان در نظر دارند پس از بیان سیر تحولی مرجعیت علمی به بیان مولفه های کلیدی شناخت آن بپردازند.