بررسی فراوانی انواع تومورهای خوش‎خیم استخوانی و عوامل مرتبط با آن در بازه زمانی ده ساله در بیماران مراجعه‎کننده به بخش‎های ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت

خلاصهپیش‎زمینه: تاخیر در تشخیص یا درمان نامناسب تومورهای خوش‎خیم استخوانی، منجر می‎شود که برخی از آنها تبدیل به تومورهای بدخیم شوند و یا باعث آسیب به سایر ارگان‎های داخلی گردند. در این مطالعه ما برآن شدیم که انواع تومورهای خوش‎خیم استخوانی و عوامل مرتبط با آن در بازه زمانی ده ساله در بیماران مراجعه کننده به بخش‎های ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت، را بررسی نمائیم.مواد و روش‎ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی پرونده کلیه بیماران با ضایعات تومورال خوش‎خیم بستری شده در بخش ارتوپدی مرکز آموزشی درمانی پورسینا، در بازه زمانی ۱۰ ساله (۱۳۹۶-۱۳۸۶)، با استفاده از روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیکی، یافته‎های کلینیکی و یافته‎های پاراکلینیکی با استفاده از چک لیست جمع‎آوری گردید. یافته‎ها: میانگین سنی مبتلایان به تومورهای خوش‎خیم استخوانی مورد تحقیق برابر ۹۳/۱۲±۵/۴۳ سال بود. بیشترین درصد مبتلایان به تومورهای خوش‎خیم استخوانی را مردان تشکیل می‎دادند (۹/۶۳%). تومورهای خوش‎خیم مولتی پلاگزوستوزیس (۲۵%)، استئوکوندروما (۲/۲۲%) و استوئید استوما (۷/۱۶%) به ترتیب بیشترین فراوانی را داشتند. با استفاده از آزمون Fisher’s exact test مشخص گردید که ارتباط آماری معنی‎داری بین جنسیت، رده‎های سنی، محل تومور با انواع تومورهای خوش‎خیم استخوان در بیماران مورد تحقیق دیده می‎شود.نتیجه‎گیری: مولتی پلاگزوستوزیس و استئوکوندروما شایع‎ترین تومورها بودند. متغیرهایی از قبیل جنسیت، رده‎های سنی به عنوان عوامل خطر موثر در ابتلا به تومورهای خوش‎خیم استخوانی شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

واژه‎های کلیدی: تومورهای خوش‎خیم استخوانی ، مولتی پلاگزوستوزیس ، استئوکوندروما ، بخش ارتوپدی