جایگاه قبور بزرگان در سنت یهود بررسی در منابع عهدینی و روایات اسلامی
محل انتشار: فصلنامه پژوهشنامه حج و زیارت، دوره: 7، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 105
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HZRC-7-4_004
تاریخ نمایه سازی: 1 خرداد 1403
چکیده مقاله:
در روایات شیعه و سنی از قرار دادن قبور به منزله مسجد نهی شده است و آن را شیوه یهود دانستهاند. این روایات افزون بر اینکه ظاهرا با آیه ۲۱ سوره کهف در تعارض است، با آیاتی که درباره آزار و قتل پیامبران به دست یهودیان است نیز ناسازگار است. در این پژوهش بر آنیم تا با دیدی فرااسلامی و به شیوهای توصیفی-تحلیلی دریابیم جایگاه قبور بزرگان در فرهنگ یهود چگونه بوده است.با توجه به منابع عهدینی میتوان گفت سنت زیارت، توسل و حتی سجده بر قبور بزرگان جزو «سنتهای عامه» (minhag ha’am) در میان یهود بوده است. گروهی از فقهای یهود از ترس شرک آلود شدن این سنت تلاش کردند آن را تا حد امکان محدود کنند. از روایات اسلامی برمیآید که این سنت یهود در عصر پیامبر۹ در حجاز و اطراف آن شکلی شرک آمیز به خود گرفته بود. ازاین رو به سبب ترس از نفوذ چنین رفتارهایی در میان مسلمانان، چنان نهیهایی در روایات پدید آمد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید سلیمان موسوی
Ph.D student in Quran and Hadith studies, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
