موضع ویتگنشتاین در باب دوگانه واقع گرایی ناواقع-گرایی در زبان دین (بر اساس تفسیر دی. زد. فیلیپس)
محل انتشار: دو فصلنامه الهیات، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 37
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TEO-2-3_005
تاریخ نمایه سازی: 1 خرداد 1403
چکیده مقاله:
موضوع پژوهش حاضر مطالعه موضع ویتگنشتاین در باب ماهیت واقعگرا یا ناواقعگرای زبان دین است. به همین منظور تفسیر دی. زد. فیلیپس از ویتگنشتاین متاخر مبنای بحث قرار گرفته و تلاش شده است تا مسئله زبان دین، در چارچوب الگوی واقعگرایی ناواقعگرایی مورد بررسی قرار گیرد. پرسش اصلی تحقیق این است که آیا مواضع ویتگنشتاین (به ویژه بر اساس شرحی که فیلیپس ارائه می دهد) را می توان در حکم یک موضع سوم در تقابل با دوگانه واقعگرایی ناواقعگرایی دانست؟ بر همین مبنا ابتدا شرح مختصری از دو موضع واقع گرایانه و ناواقع گرایانه نسبت به باورهای دینی ارائه شده و سپس موضع ویتگنشتاین در این زمینه (مطابق تفسیر فیلیپس) مطرح شده است. یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که به زعم فیلیپس و در چارچوب الگوی نظری ویتگنشتاین، واقعگرایی و ناواقعگرایی مفاهیمی مبهم و نارسا به شمار میروند که ضروری است بر پایه الگوی کارکردی معنا مورد بازسنجی قرار گیرند. فیلیپس به تبعیت از ویتگنشتاین، دوگانه واقعگرایی ناواقعگرایی را دوگانهای کاذب دانسته و بر این باور است که زبان دین، نه زبانی واقعگراست و نه زبانی ناواقعگرا؛ بلکه زبان ماهیتی توصیفی دارد نه تجویزی که معنایی خاص را بر اساس عمل فرد افاده کرده و لذا ضروری است متعلق و معنای آن نیز بر پایه عمل فرد مومن در بازی زبانی دین و نحوه زندگی دینی مورد تحلیل قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید مهدی پاک نهاد
دکتری فلسفه دین از دانشگاه تهران