تاملی در برهان قاعده «کل حادث تسبقه قوه و ماده تحملها»
محل انتشار: فصلنامه حکمت اسلامی، دوره: 2، شماره: 5
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 46
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHI-2-5_004
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
به اعتقاد حکیمان، هر حادثی مسبوق است به قوه و ماده ای که حامل آن قوه است. بر اساس این قاعده، ایشان خلقت یکباره و بدون سابقه پدیده ها را محال می شمارند و از این نظر مقدورهای خداوند را محدودتر از آنچه متکلمان (منکران قاعده یادشده) بدان قائل اند، می دانند. ازاین رو، این قاعده در مباحث الهیاتی و شناخت چگونگی آفرینش خداوند اهمیت فراوانی دارد. در این مقاله پس از توضیح مضمون این قاعده، به بررسی دلیل عمده ای که از سوی ابن سینا و دیگران بر آن اقامه شده، پرداخته و مغالطه صورت گرفته در آن را نشان داده ایم، آنگاه تحقیقی را که از سوی خواجه طوسی برای تتمیم آن صورت گرفته، تبیین و سپس نقد کرده ایم و سرانجام برهانی دیگر بر اساس اصول و مبانی حکمت متعالیه برای اثبات قاعده به دست داده ایم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی شیروانی
دانشیار و عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه