بررسی نیاز به جامعه پذیری در اعضای هیات علمی جدیدالوورد دانشگاه

مقدمه: اعضای هیات علمی  زمانی میتوانند در دانشگاه به بهترین شکل ارائه خدمت نمایند که نسبت به اهداف سازمان و نقش خود در تعیین آن اهداف شناخت و آگاهی داشته باشند، از همین روی جامعه پذیری  سازمانی این گروه در بدو ورود به دانشگاه از مهمترین مسائل برای بهره گیری هوشمندانه از این نیرو خواهد بود. هدف این مطالعه بررسی نیاز به جامعه پذیری  در اعضای هیات علمی  جدیدالوورد دانشگاه علوم پزشکی زنجان است.روش: این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری هدفمند با ۶ نفر از مدیران آموزشی و نمونه گیری در دسترس با ۱۰ نفر از اعضای هیات علمی جدید مصاحبه انجام و چالش ها و راهکارهای این حوزه در دانشگاه علوم پزشکی زنجان مشخص گردید. داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای جهت دار تحلیل شد.یافته ها: مهمترین مشکلات شناسایی شده برای اعضای هیات علمی  جدید شامل: عدم آگاهی از مسائل کاری و اداری دانشگاه (فرآیندهای کاری، قوانین و مقررات، آیین نامه ها، شیوه نامه ها و ...)، عدم آشنایی با روش های تدریس و تعامل با دانشجو و توانمندی ناکافی در این زمینه و عدم آشنایی با وظایف هیات علمی  بود.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد وجود برنامه ای مدون و جامع جهت آشناسازی اعضای هیات علمی با ساختار و عملکرد دانشگاه، قوانین و مقررات، برنامه های اولویت دار دانشگاه، ارتباط با دانشجو و ارتقای توانمندی تدریس در سال های اولیه ورود عضو هیات علمی  به دانشگاه ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

جامعه پذیری ، اجتماعی سازی ، اعضای هیات علمی