مصرف حاد مکمل سیر با هدف بهبود عملکرد هوازی در مردان جوان فعال: مقایسه اثر سه دوز متفاوت مصرفی

پیشینه و اهداف: مصرف مکمل های غذایی و دارویی با هدف بهبود عملکرد ورزشی در بین ورزشکاران امری رایج است. با  این حال خلاء قابل توجهی در زمینه مطالعات مربوط به دوز مناسب مصرفی در اغلب این مکمل ها وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مصرف دوزهای مختلف مکمل سیر، بعنوان یکی از مکمل های توصیه شده، بر عملکرد هوازی طراحی شده است. روش ها: ۱۵ مرد فعال با دامنه سنی ۱۹ تا ۲۱ سال که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده بودند، به صورت توازن متقابل، چهار جلسه و به فاصله یک هفته بین هر جلسه، در آزمایشگاه حضور یافتند و  در هر جلسه یکی از دوزهای ۵۰۰، ۷۵۰ یا ۱۰۰۰ میلی­گرم سیر و یا دارونما را دریافت کرده و پس از گذشت چهار ساعت، آزمون هوازی بروس تعدیل شده را تا حد واماندگی بر روی نوارگردان اجرا کردند. در هر جلسه، به صورت ناشتا، قبل و بعد از تست ورزش، فشار خون و ضربان قلب گرفته شد. همچنین مدت زمان آزمون و حداکثر اکسیژن مصرفی برای هر آزمودنی ارزیابی شد. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه، از میان دوزهای مختلف مصرف شده، تنها دوز مصرفی ۱۰۰۰ میلی­گرم توانست موجب بهبود در عملکرد هوازی بر روی نوارگردان شود (۰۵/۰>P) و همچنین بر فشارخون استراحتی و پاسخ ضربان قلب به فعالیت بیشینه هوازی به طور معنی داری تاثیر گذاشت.نتیجه گیری: بر این اساس، پیشنهاد می­شود، ورزشکاران در صورت استفاده از سیر به عنوان مکمل ورزشی، به دوز مورد مصرف دقت داشته باشند.

کلیدواژه ها:

عملکرد هوازی ، آزمون هوازی بروس ، سیر ، دوز مصرفی