اثر قارچ تریکودرما بر صفات مورفوفیزیولوژیکی گیاه دارویی ریحان(Ocimum basilicum L.) در شرایط تنش آبی
محل انتشار: مجله علوم باغبانی، دوره: 38، شماره: 1
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 87
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSUM-38-1_008
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد کمی و کیفی گیاه ریحان در شرایط گلخانهای تحت تاثیر تنش کمبود آب به همراه مایهزنی قارچ تریکودرما بر روی صفات مورفولوژیکی از جمله عملکرد بخش هوایی (عملکرد اقتصادی ریحان)، رنگیزه های فتوسنتزی، درصد و عملکرد اسانس این گیاه انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر و مطالعات آزمایشگاهی در آزمایشگاه های پایه و عمومی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل سطوح مختلف تنش کمبود آب (۲۵، ۵۰ و ۷۵ درصد ظرفیت مزرعه ای و تیمار شاهد یا ۱۰۰ درصد ظرفیت مزرعه ای) و یک گونه تجاری قارچ تریکودرما (Trichoderma harzianum Na-lac. ) با تراکم جمعیتی ۱۰۹ و ۱۰۶ اسپور در هر میلی لیتر مایه تلقیح و تیمار شاهد بود. افزایش سطح تنش کمآبی باعث کاهش عملکرد اقتصادی گیاه ریحان گردید. با اعمال تنش کمآبی محتوای اسانس در تنش های ملایم (۷/۰ درصد) و متوسط (۸/۰ درصد) افزایش یافت، ولی عملکرد اسانس تفاوت معنی داری با شاهد نداشت و ارتفاع بوته (۲۸/۰ سانتی متر)، تعداد برگ و رنگیزه های گیاهی تحت تنش کم آبی کاهش یافتند. با توجه به نتایج آزمایش می توان بیان کرد که قارچ تریکودرما با تراکم جمعیتی ۱۰۶ (اسپور در هر میلی لیتر مایه تلقیح) تاثیر بهتری بر بیشتر شاخص های رشد داشت، درحالی که تاثیر قارچ تریکودرما با تراکم جمعیتی ۱۰۹ (اسپور در هر میلی لیتر مایه تلقیح) بر روی صفات مهمی مثل عملکرد وزن تر اندام هوایی (۲/۲۱۳ گرم)، درصد (۷/۰ درصد) و عملکرد اسانس بیشتر بود. در نهایت نتایج مشخص کرد که استفاده از قارچ تریکودرما درمقایسه با شاهد (بدون تلقیح با قارچ) در شرایط تنش کم آبی قابلیت بهبود رشد گیاه را داشته و منجر به افزایش کارایی گیاه در شرایط تنش کم آبی می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مینا امانی
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سعیده علیزاده سالطه
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محسن سبزی نوجه ده
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مهدی یونسی حمزه خانلو
گروه علوم و مهندسی باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی اهر، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :