ارائه مدل پریشانی هیجانی بر اساس رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و احساس انسجام روانی با نقش میانجی گری معنای زندگی در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی

هدف پژوهش حاضر، الگویابی ساختاری پریشانی هیجانی بر اساس رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و احساس انسجام روانی با نقش میانجی گری معنای زندگی در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی بود. پژوهش از نوع کاربردی و روش پژوهش همبستگی به شیوه مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر بندرعباس در فصل زمستان سال ۱۴۰۱ بود. از بین جامعه آماری ۲۴۵ نفر به شیوه نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج نشان داد که رفتارهای ارتقا دهنده سلامت بر معنای زندگی (۰۵/۰ p<، ۶۱۷/۰ = β) و پریشانی هیجانی (۰۵/۰ p<، ۴۸۲/۰- = β) افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی دارای اثر مستقیم معنادار بوده و توانسته به ترتیب ۳۸ و ۲/۲۳ درصد از واریانس این متغیرها را تبیین کند. همچنین احساس انسجام روانی بر معنای زندگی (۰۵/۰ p<، ۵۴۸/۰ = β) و پریشانی هیجانی (۰۵/۰ p<، ۵۳۸/۰- = β) افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی دارای اثر مستقیم معنادار بوده و توانسته به ترتیب ۳۰ و ۹/۲۸ درصد از واریانس این متغیرها را تبیین کند. در نهایت معنای زندگی بر پریشانی هیجانی (۰۵/۰ p<، ۴۴۲/۰- = β) افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی دارای اثر مستقیم معنادار بوده و توانسته ۵/۱۹ درصد از واریانس این متغیر را تبیین کرده و در رابطه بین رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و احساس انسجام روانی با پریشانی هیجانی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی نیز نقش میانجی معنادار ایفا کند (۰۵/۰ p<).

کلیدواژه ها:

پریشانی هیجانی ، رفتارهای ارتقا دهنده سلامت ، احساس انسجام روانی ، معنای زندگی ، بیماری عروق کرونر قلبی