پیامبر اکرم (ص) در اندیشه مولانا

مولانا جلال الدین محمد بلخی در قرن هفتم می زیست. پدرش سلطان العلما، بهاء ولد بود. مجموعه ای از مجالس و مواعظ «بهاء ولد» باقی مانده است که به «معارف بهاء ولد» مشهور است و ا ز نظر زیبایی نثر و نفوذ در خواننده از عالی ترین کتب عرفانی است و منشاء بسیاری از اندیشه های مولانا این کتاب است. مثنوی معنوی مولوی، ۲۵۰۰۰ بیت در شش دفتر، یکی از با ارزشترین آثار ادب فارسی است و آن چنان که گفته شده است. مولوی، مثنوی را املاء می کرده و حسام الدین می نوشته است و سپس اشعار بلند و خوش و زیبا برای مولانا می خوانده است. «حسام الدین» همان کسی است که مولانا را به سرودن مثنوی واداشت. شخصیت و جاذبه معنوی وی همواره مولانا را به حرکت می آورده و به او الهام بخشیده است. مثنوی معنوی، بزرگترین و عالی ترین اثر در عرفان اسلامی به شمار می رود در واقع این منظومه سترگ، دایره المعارفی است که سرشار از مضامین عرفانی، فلسفی، ادبی و تربیتی است. در این کتاب مولوی اراداتی خاص به پیامبر مکرم اسلام (ص) داشته است. در مقاله حاضر سعی شده است سیمای ملکوتی پیامبر اکرم (ص) در مثنوی معنوی مولانا بیان گردد. به همین خاطر تک بیت هایی از مثنوی آورده شده است که در ستایش حضرت محمد (ص) می باشد.