بررسی عشق در آثار مولوی

برخی با استناد به برخی از شواهد و کلمات در اشعار وی، او را شاعری محض خوانده اند و عده ای تنها به عرفان وی نظر داشته اند و عده ای هم با بیانی بی خردانه، و تنها با استناد به واژگانی از قبیل می و ساغر و قدح و شاهد، او را فردی عیاش و لذت جو و بی بهره از عرفان دانسته اند و نه از منظر شاعرانه و نه از منظر عارفانه، جایگاهی برای وی در نظر نگرفته اند. ما در این پژوهش با توجه به منابع گوناگون به بررسی این دو عنصر مهم در اشعار وی و همچنین به بیان نظرات گوناگون پیرامون این مسئله پرداخته ایم . در این مقاله با استفاده از منابع موجود کتابخانه ای و میدانی و بهره گیری از مطالعات، و سندکاوی به گردآوری داده های مورد نیاز پرداخته شده و با بکارگیری نرم افزار ،داده های گردآوری شده تجزیه و تحلیلشده است.۱

کلیدواژه ها:

غزل ، اشعار ، مولانا ، عشق ، عرفان.