مروری بر ارزشیابی کیفی توصیفی

ارزشیابی از آموخته ها در فرایند یاددهی یادگیری از مباحث مهم در آموزش است. در گذشته های نه چندان دور نظر بسیاری ازسیاستگذاران معطوف به ارزشیابی تراکمی در پایان فرایند تدریس بود، اما با تغییر اهداف آموزشی و پیشرفت مدارس، امروزهارزشیابی از آموخته ها در حین تدریس و با توجه به فعالیت ها و عملکرد دانش آموزان شده است. در این پژوهش پژوهشمروری به بررسی تاریخچه ارزشیابی توصیفی در ایران و ویژگی های مهم آن پرداخته می شود. برای جمع آوری اطلاعات ازمنابع کتابخانه ای و جست و جو در پایگاه های داده داخلی و خارجی مانند: علم نت، سیویلیکا، انسانی و گوگل اسکالر استفادهشد. یافته بیانگر این بود که ارزشیابی توصیفی نخستین بار در ایران همسو با تغییرات جدید در سال تحصیلی ۸-۸۱ آغاز شد و طی فرایند تحقیق و پژوهش توسط محققان سرانجام در سال ۱۳۹۱ برای اجرای سراسری به مدارس ابلاغ شد. مهم ترینویژگی های ارزشیابی توصیفی پویایی، عملکردگرایی، کیفی بودن و همه جانبه نگری است و این ویژگی ها سب شده که توجهبه این سبک از ارزشیابی جلب شود. در نتیجه می توان بیان کرد که ارزشیابی توصیفی و تاکید آن بر فعالیت دانش آموزان درمدارس و ارزشیابی در حین تدریس سبب شده که در مدارس اجرا شود اما با توجه به گذشت بیش از ۱۰ سال از اجرای اینطرح همچنان ادراکات نادرستی از شیوه ها و روش های اجرای طرح در کلاس ها وجود دارد که بسیاری از این مشکلات ناشیاز عدم آموزش دقیق معلمان و اولیا از فرایند اجرای طرح و کمبود امکانات است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، ارزشیابی کیفی ، ارزشیابی