تاثیر درمان شناختی رفتاری خانواده محور بر تنظیم هیجان، نگرش ناکارآمد و بهزیستی روانشناختی در کودکان ۸ تا ۱۲ ساله مبتلا به دیابت نوع یک

یکی از شایعترین اختلالات متابولیکی در دوران کودکی دیابت نوع یک است، به طوریکه از هر ۴۰۰ تا ۶۰۰ کودک یک نفر به اینبیماری مبتلا میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری خانواده محور بر تنظیم هیجان، نگرشناکارآمد و بهزیستی روانشناختی در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پسآزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش ۳۰ نفر از کودکان ۸ تا ۱۲ سال مبتلا به دیابت نوع یک بودند که به صورت هدفمندانتخاب و در دو گروه کنترل (۱۵ نفر) و آزمایش (۱۵ نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجانی گروس وجان (۲۰۰۳)، نگرش ناکارآمد وایزمن و بک (۱۹۸۷) و بهزیستی روانشناختی ریف (۲۰۰۴) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیلکردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین دو گروهآزمایش و کنترل از نظر تنظیم هیجان، نگرش ناکارآمد و بهزیستی روانشناختی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱ / ۰ > P). بنابراینمیتوان نتیجه گرفت که درمان شناختی- رفتاری خانواده محور بر افزایش تنظیم هیجان، کاهش نگرش ناکارآمد و بهبود بهزیستی روانشناختی موثر بوده است و این درمان در مراکز دیابت توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری خانواده محور ، تنظیم هیجان ، نگرش ناکارآمد ، بهزیستی روانشناختی ، دیابت نوع یک