نقش و اهمیت گفت و گو در ارتباطات میان فرهنگی و فهم تفاوت‎های هویتی

در این مقاله تلاش داریم تا به تحلیل و ارزیابی نقش گفت وگو در ارتباطات میان‎فرهنگی و پیامدهای آن بر صورت­بندی هویت بپردازیم. با نشان‎دادن وضعیت کنونی جهانی و درهم­آمیختگی بیش از پیش فرهنگ­ها، نژادها، گروه­های قومی و ... ، به این موضوع پرداخته­ایم که هرگونه ارتباطات بین­فرهنگی مبتنی بر پذیرش و فهم دیگری و تفاوت، ضرورتا نیازمند گفت وگو با دیگری است. از سوی دیگر رویکردهای چندفرهنگ­­گرایی و همچنین بین­فرهنگ­گرایی به‎عنوان دو دیدگاه اصلی در زمینه جهانی­شدن امروز و اختلاط بیش از پیش فرهنگ ها مورد توجه قرار گرفته است. در خلال این امر و با استفاده از دیدگاه­های دو نظریه­پرداز اصلی این حوزه، بوبر و باختین، نشان داده­ایم که گفت وگو ذات و ماهیت هرگونه ارتباط بین انسان­ها، فرهنگ­ها و گروه های مختلف است و چنین وضعیتی نیازمند فهم عمیق­تر از دیگری و جایگاه آن در شکل­گیری هویت و چیستی خویشتن خواهد بود. همچنین نشان می‎دهیم که هویت­ها، همواره امری رابطه­ای بوده و در نسبت ما با دیگری است. نسبت با دیگری تنها در گفت وگو است که از حالت خصمانه به پذیرش تفاوت منجر می­شود. اما آنچه اهمیت دارد مفصل­بندی چنین گفت وگو در زمینه­ای جهانی است که تضادها ممکن است جایگزین تفاوت­ها شود. بنابر این در کنار مفصل­بندی گفت وگو ، باید بتوان پیکربندی نوینی از جایگاه من و در عین حال دیگری ارائه کرد که به‎واسطه آن گفت وگو امکان­پذیر شود. این مقاله اشکال مختلف چنین مفصل بندی را ارزیابی کرده و تلاش دارد تا بر ساخت هویت بر مبنای چنین وضعیتی را تبیین کند.

کلیدواژه ها:

گفت وگو ، ارتباطات میان­فرهنگی ، چندفرهنگ ­گرایی ، هویت