نقش روانشناسی محیطی بر ارتقاء یادگیری دانش آموزان

یکی از مکان هایی که بعد از محیط خانه در آن کودکان بیشترین امکان حضور در جمع را دارند، محیط های آموزشی ازجمله محیط مدرسه است . نقش مهم و اثرگذار این محیط ها بر شخیصت و پرورش ذهنی و تربیتی کودکان، پس از محیط خانواده از یک سو و بستری مهم جهت انتقال ارزش ها و علوم به نسل آینده جامعه از سوی دیگر، قابل اغماض نیست . به طوری که آینده جامعه ، پویایی و نشاط، پیشرفت ، عقب ماندگی و انحطاط ارزش های اخلاقی و اجتماعی و ...، به شدت تحت تاثیر میزان اهمیت داده شده به محیط های آموزشی ، فرایند آموزش وپرورش، طراحی و معماری آن مکان ها، جذاب بودن و دافع بودنشان برای کاربران و ... می باشد. هرگاه کالبد و طراحی محیط های آموزشی متناسب با نیازها و خواسته ها ی دانش آموزان بوده باشد و شاخص های برآوردکننده ی رضایتمندی کاربران در آنها تامین شده باشد، جذب دانش آموزان به مدارس و حضور فعال، با علاقه و اشتیاق آنان را در مدرسه به همراه خواهد داشت . تحقیقات و مطالعات روانشناسان امر تعلیم و تربیت موید این مطالب می باشد. آنچه که این در مقاله به آن پرداخته شده، بررسی جنبه های مختلف تاثیر روانشناسی فضاهای آموزشی و عوامل کالبدی این فضاها بر یادگیری کودکان می باشد، که با روش کتابخانه ای و مطالعه پژوهش ها و مطالب مرتبط با این موضوع انجام پذیرفته است .

کلیدواژه ها:

یادگیری ، رضایتمندی ، روانشناسی محیطی ، پویایی ، آسایش کالبدی.