ارتباط اوتیسم با اختلال در ریتم های بیولوژیکی ، رفتاری و اجتماعی : آموزش و توان بخشی کودکان با نیازهای خاص با محوریت سیکل های بیولوژیک

نقش ریتم های بیولوژیکی و رفتاری- حرکتی در سلامت و ارتباطات موضوعی است که توجه متخصصان را به خود معطوف کرده است. مطالعات اخیر روانشناسی شناختی و رشدی اهمیت ریتمیک بودن و هم زمانی ریتم های حرکتی، عاطفی و بین فردی را در رشد اولیه و ارتباطات اجتماعی مورد تاکید قرار داده اند. نقش ملاتونین در ریتم های شبانه روزی و همگام سازی شبکه ی ساعت های شبانه روزی نشان می دهد که این هورمون ممکن است در هماهنگی ریتم های حرکتی، احساسی و بین فردی موثر باشد. مقاله ی مروری حاضر به کمک اطلاعات جمع آوری شده از وب سایت های گوگل اسکولار، پاب مد و ساینس دایرکت و با استفاده از کلمات کلیدی اوتیسم، ملاتونین، ریتم های بیولوژیک و ارتباطات اجتماعی انجام شد. این مقاله، اوتیسم را به عنوان نوعی اختلال در ریتم های بیولوژیکی و رفتاری معرفی می کند. همچنین، در مورد روابط بین ملاتونین و اختلالات رفتاری اوتیسم با توجه به ارتباطات اجتماعی (ارتباطات کلامی و غیرکلامی و تعامل اجتماعی کودک در جامعه و مدرسه) و یافته های اخیر در مورد نقش ریتمیک بودن و هم زمانی ریتم ها در رشد کودک، مشکلات رفتاری دانش آموزان مبتلابه اوتیسم؛ و لزوم توان بخشی و آموزش متفاوت آن ها بحث می کند. بررسی مقالات این فرضیه را مطرح می کند که ممکن است رویکردی یکپارچه با تمرکز بر ریتم های بیولوژیکی، حرکتی، عاطفی و بین فردی در ابتلا یا درمان کودکان مبتلا به اوتیسم نقش داشته باشد. به طور خاص، راه های امیدوارکننده برای مزایای درمانی بالقوه در اختلال طیف اوتیسم به کمک ملاتونین، همراه با مداخلات رفتاری رشدی که بر همگامی تاکید دارند، مورد توجه است.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، ملاتونین ، ریتم های بیولوژیک ، ارتباطات اجتماعی ، آموزش