آموزش سواد تربیتی به والدین در جهت کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پایه اول تا سوم دبستان امام حسین (ع)

در این پژوهش به اثربخشی آموزش سواد تربیتی به والدین در جهت کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پایه اول تا سوم دبستان امام حسین (ع) پرداخته شده است. بررسی پرخاشگری رابطه ای در میان نوجوانان ایرانی از این نظر دارای اهمیت است که تنها در این دوره تحصیلی، دختران و پسران در یک محیط آموزشی و در کنار یکدیگر هستند و رفتارهایشان بر یکدیگر تاثیر بسزایی دارد. برای شناخت بهتر این مشکل در فرهنگ ایرانی، نیازمند معیار سنجش پرخاشگری متناسب با موضوع این تحقیق می باشیم، همچنین باتوجه به الزام آموزش صحیح به دانش آموزان در حال رشد و تعاملات نوجوان با خانواده، والدین در این زمینه نیاز به اطلاعات دقیق دارند و برای اصلاح در رفتار فرزند و نحوه تعامل و والدین با فرزندشان نیاز به یک روش آموزشی برای کاهش این مشکلات رفتاری می باشد، لذا در این تحقیق به آموزشی مطالب تربیتی برای کاهش پرخاشگری در دانش آموزان پایه اول تا سوم دبستان و آنالیز آماری برای تعیین میزان اثر بخشی این روش پرداخته شده است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش والدین دانش آموزان دبستان امام حسین (ع) در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشد. سن والدین در بازه ی ۳۵ تا ۴۵ سال و دانش آموزان ۷ تا ۱۰ سال می باشند. بسته آموزشی سواد تربیتی برای والدین دارای دانش آموزان پرخاشگر تهیه و در ۸ جلسه ی یک ساعته مورد ارائه قرار گرفت. تجزیه تحلیل اطلاعات در این پژوهش در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در بخش آماری به ویژگی های گروه نمونه آماری در قالب شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی همچون میانگین و انحراف استاندارد و جدول و نمودار توضیح فراوانی پرداخته شد. در بخش استنباطی با توجه به نوع پژوهش که شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است، از تحلیل کوواریانس استفاده گردیده است.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، دانش آموزان پایه اول تا سوم دبستان ، رابطه والد- فرزند ، سواد تربیتی ، معلم.