بررسی تغییرات اساسی در ساختار فنی و مدیریتی سامانه های آب شهری در راستای توسعه پایدار آب شهری و زیست محیطی

با پی بردن به اثرات گرم شدن زمین و تغییرات آب و هوایی، جوامع شهری به دنبال رسیدن به انعطاف پذیری در تغییرات آتی مرتبط با منابع آب شهری، تنوع زیستی، رشد جمعیت و تغییرات آب و هوا می باشند، اما باوجود توسعه زیرساخت های موجود و پیدایش فناوری های جدید در خدمت اهداف پایداری آب شهری، طی ۲۰ سال گذشته این تغییرات بیش ازحد کند باقیمانده است .اکنون به خوبی پذیرفته شده که رویکرد مدیریت سنتی آب شهری برای پرداختن به مسایل پایداری فعلی و آینده مناسب نیست و تغییراتی اساسی در ساختار فنی و مدیریتی سامانه های آب شهری و به کارگیری نگرش های نوین در برنامه ریزی های انجام شده برای توسعه پایدار آب شهری را تبیین می نماید ،در همین راستا مفهوم نسبتا جدیدی درزمینه ی مدیریت آب شهری که دو دهه از پیدایش آن گذشته تحت عنوان شهرهای حساس به آب مطرح شده است این مفهوم به ارایه یک راه حل اکولوژیکی برای دستیابی به پایداری در توسعه شهری پرداخته و شهرها را نیازمند تغییرات اساسی در بخش های مدیریتی، اجتماعی و فنی نسبت به روش های متداول می داند. در این راستا تحقیق حاضر به مطالعه شهرهای حساس به آب پرداخته و در قالب بررسی ضوابط ،اهداف و معیارهای طراحی شهری حساس به آب،برنامه ریزی شهری حساس به آب و در نهایت شهر حساس به آب ارایه داده شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری شهری ، طراحی ، برنامه ریزی شهری ، توسعه پایدار