بررسی نقش کلانشهرها در جهت اصلاح فضاهای تک جنسیتی با رویکرد ارتقا کیفیت زندگی زنان(مطالعه موردی منطقه ۲۲ تهران)

. فضای شهری صحنه ای است که نقش جنسیت در آن حک، تدوین و شکافته شده است.عرصه عمومی به صحنه ای بدل می شود که بازیگران و تماشا گران به ترتیب نقش خود را عوض می کنند و در اینجا به جای مفهوم فضای شهری در مقیاس شهر بر تصور عمومی مردم (از جمله بانوان) از آن فضا منطبق می گردد..روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و در این پژوهش به منظور جمع آوری اطلاعات از روش های تحقیق کیفی وکمی(پیمایش و پرسشنامه محقق ساخته) در ارتباط با موضوع و اهداف تحقیق استفاده شده است . در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل فرضیات از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از تحلیل AMOS استفاده شده است.نتیجه گیری: نتایج یافته های تحقیق نشان می دهد که، اجتماع پذیری باT=۲/۶۱۵ ,r=۰/۱۶۷, P<۰/۰۵ بر کیفیت شرایط کالبدی تاثیر داشته و از طریق آن باT=۲/۴۲۹ , r=۰/۱۵, P<۰/۰۱ بر حس تعلق زنان در جهت اصلاح فضاهای تک جنسیتی منطقه ۲۲ تاثیر غیر مستقیم دارد. از سویی دیگر مشخص شد متغیر اجتماع پذیری با T=۳/۶۳۳ ,r=۰/۲۰۶, P<۰/۰۱ بر حس تعلق زنان در جهت اصلاح فضاهای تک جنسیتی منطقه ۲۲ تاثیر مستقیم دارد. در ادامه نیز پیشنهادهای حاصل از یافته های تحقیق ارائه می شود

کلیدواژه ها:

حضور پذیری ، فضاهای عمومی ، زنان ، فضاهای تک جنسیتی ، منطقه ۲۲ تهران