نقش حکمت فردی در رفتار شهروندی سازمانی پرستاران با تاکید بر رفتار، قضاوت و هیجان اخلاقی

زمینه: اخلاق از جمله مباحثی است که در حکمت ارسطویی تاکید زیادی بر آن شده است. یعنی حکمت بدون در نظر گرفتن اخلاق، دارای خلاء است. بنابراین اخلاق و حکمت دو موضوع درهم­تنیده هستند که هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین حکمت فردی و رفتار شهروندی سازمانی پرستاران بیمارستان­های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان با تاکید بر رفتار اخلاقی، قضاوت اخلاقی و هیجان اخلاقی است. روش: روش پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی، از لحاظ ماهیت و روش، از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری مجموعه پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان به تعداد ۱۵۲۷ نفر است که ۳۰۶ نفر، بر اساس جدول کرجسی و مورگان به روش طبقه­ای نسبی، به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع­آوری داده­ها، پرسش­نامه است. به منظور تجزیه و تحلیل یافته­ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ ها: نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که حکمت فردی بر رفتار اخلاقی، هیجان اخلاقی، قضاوت اخلاقی و رفتار شهروندی سازمانی اثر دارد. همچنین هیجان اخلاقی بر قضاوت اخلاقی، رفتار شهروندی سازمانی و رفتار اخلاقی اثر دارد. از طرفی اثر قضاوت اخلاقی بر رفتار اخلاقی غیرمعنادار و بر رفتار شهروندی سازمانی معنادار بود. در نهایت، رفتار شهروندی سازمانی تحت اثر رفتار اخلاقی بود. نتیجه­ گیری: به طور کلی نتایج نشان داد رفتار شهروندی سازمانی از حکمت فردی و همچنین رفتار اخلاقی، قضاوت اخلاقی و هیجان اخلاقی اثر می­پذیرد. یعنی با تاکید بر اخلاق در محیط کاری و سازمانی، حکمت فردی تقویت شده و در آن صورت می­توان رفتار شهروندی سازمانی را از کارکنان در سازمان انتظار داشت.

کلیدواژه ها:

Moral emotion ، Moral judgment ، Organizational citizenship behavior ، Moral behavior ، Individual wisdom ، هیجان اخلاقی ، قضاوت اخلاقی ، رفتار شهروندی سازمانی ، رفتار اخلاقی ، حکمت فردی