تاثیر شبیه سازی آموزشی تعاملی بر جو انگیزشی درک شده و خودآگاهی هیجانی دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شبیه سازی تعاملی بر جو انگیزشی درک شده و خودآگاهی هیجانی دانش­آموزان بود. روش پژوهش شبه­آزمایشی و از نوع طرح های پیش­آزمون - پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش­آموزان چهارم ابتدایی منطقه ۱۲ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند که ۶۰ نفر از آن ها (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه کنترل) با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. گروه آزمایش با استفاده از شبیه سازی PhET و گروه کنترل به روش سنتی در شش جلسه یک ساعته آموزش دیدند. پیش آزمون –پس آزمون دو گروه با استفاده از پرسشنامه اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه جوانگیزشی درک شده سرمد (۱۳۹۰) و خودآگاهی هیجانی کائر و همکاران (۲۰۱۲) بودند. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد شبیه سازی تعاملی بر جو انگیزشی درک شده و خودآگاهی هیجانی در دانش آموزان تاثیر داشت (۰۰۱/۰>P). شبیه سازی تعاملی بر  مولفه های جو انگیزشی درک شده (ارتقا یادگیری توسط معلم، پیگیری مقایسه توسط دانش آموزان، نگرانی در مورد اشتباهات، تمایل به مقایسه فراگیران توسط معلم) تاثیر داشت (۰۰۱/۰>P). شبیه سازی تعاملی بر  مولفه های خودآگاهی هیجانی (بازشناسی، شناسایی، تبدیل سازی، حل مسئله) تاثیر داشت (۰۰۱/۰>P). باتوجه به نتیجه، می توان از انواع شبیه سازی آموزشی در جهت آموزش به یادگیرندگان در دروس و مقاطع تحصیلی دیگر می توان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

educational simulation ، perceived motivational climate ، emotional self-awareness ، elementary students. ، شبیه سازی آموزشی ، جو انگیزشی درک شده ، خودآگاهی هیجانی ، دانش آموزان ابتدایی.