تعیین تاثیر روان درمانی مثبت نگر بر خودمراقبتی و کنترل عواطف سالمندان

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر روان درمانی مثبت نگر بر خود مراقبتی و کنترل عواطف سالمندان شهر ساری بود. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی، از نظر زمان مقطعی و از لحاظ روش، جزء پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) انتخاب شد. جامعه آماری در این پژوهش شامل سالمندان خانه سالمند مینا واقع در شهرستان ساری به تعداد ۴۰ نفر بود. روش نمونه گیری غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شد و تعداد نمونه آماری۳۰ نفر از سالمندان در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام ۱۵ نفر) و روش گردآوری داده ها از نوع کتابخانه ای و میدانی بوده است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه استاندارد بود. پرسشنامه خود مراقبتی سالمندان، همتی و همکاران، (۱۳۹۴) و پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز و همکاران (۱۹۹۷) و همچنین گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت روان درمانی مثبت نگر دریافت نمودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آماری توصیفی و استنباطی بهره گرفته شد. در آمار استنباطی از آزمون تحلیل کواریانس تحت نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد روان درمانی مثبت نگر بر خود مراقبتی و کنترل عواطف سالمندان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، خود مراقبتی ، کنترل عواطف ، سالمندان.