تجربه زیسته والدین دارای دانشآموزان کم توان ذهنی از آموزش مجازی در دوران کرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی تجربههای زیسته والدین دانشآموزان با نیاز ویژه پیرامون چالشها و محدودیتهای آموزش مجازی بود. روش پژوهش از نوع کیفی، با رویکرد پدیدارشناسی بود. با روش نمونهگیری هدفمند ۱۲ نفر از والدین دانشآموزان با نیاز ویژه مدرسه پیام نو منطقه ۸ تهران، انتخاب شدند و به مصاحبه نیمه ساختاریافته پاسخ دادند. دادههای حاصل از مصاحبهها با استفاده از روش هفت مرحلهای کلایزی تحلیل شدند. یافتهها حاکی از آن بود که تجربه زیسته والدین در ۳ طبقه کلی مسائل مربوط به آموزش و مهارت دانشآموزان، سلامت و رفاه اجتماعی، روانی و جسمی و وضعیت فنی و زیرساخت طبقه بندی میشوند. نتایج حاصل از این مطالعه تجربههای مثبت و منفی والدین در هر طبقه را نشان داد. در واقع والدین به شناخت توانایی، فرصت ها و محدودیت های آموزش مجازی پی بردند و عنوان کردند برای کودکان با نیاز ویژه لازم است با ایجاد شرایط آموزشی خاص و موثرتر؛ ویژه این گروه از دانش آموزان، دسترسی به امکانات زیر ساختی بهتر، آموزش همه جانبه و اتخاذ تدابیری خاص برای دانشآموزان با نیاز ویژه بستر مناسبی برای رشد و شکوفایی توانایی و استعدادهای این گروه از دانش آموزان را فراهم کرد.

کلیدواژه ها:

تجربه زیسته والدین ، دانشآموزان کم توان ذهنی ، آموزش مجازی در دوران کرونا