نقش تعامل خانواده و مدرسه در تربیت دینی دانش آموزان

تربیت دینی یکی از اهداف مهم آموزش وپرورش است که برای رشد و تعالی فردی و اجتماعی دانش آموزان اهمیت دارد. این تربیت نیازمند همکاری و هماهنگی نهادهای موثر بر زندگی دانش آموزان است که ازجمله آن ها خانواده و مدرسه هستند. این پژوهش باهدف بررسی نقش تعامل خانواده و مدرسه بر تربیت دینی دانش آموزان ا انجام شده است. روش این پژوهش به صورت توصیفی_تحلیلی است که با بهره گیری از کتب و مقالات به بررسی نقش خانواده در درجه اول و مدرسه در درجه دوم و پس از آن به اهمیت نقش تعامل خانواده و مدرسه در تربیت دینی دانش آموزان پرداخته شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که خانواده به عنوان اولین نهادی که کودک در آن چشم به جهان می گشاید و رشد و تربیت میابد مهم ترین رکن تربیت است و در درجه دوم مدرسه به عنوان بزرگترین بستر آموزشی که کودکان دوازده سال، بهترین زمان عمر خود را در آن میگذرانند و وظیفه تعلیم و تربیت آنان را بر عهده دارد نقش بسیار مهمی در امر تربیت فرزندان دارد اما آنچه که باید این دو رکن اصلی مدنظر داشته باشند همراهی و همکاری آن ها با هم است. رسیدن به اهداف تربیتی به خصوص تربیت دینی بدون تعامل و همکاری بین این دو نهاد ممکن نخواهد بود؛ بلکه عدم تعامل و هماهنگی تبعاتی ازجمله ایجاد تعارضات و دوگانگی هایی در دانش آموز در مبحث تربیت دینی را به وجود خواهد آورد و درنهایت پیشنهادهایی برای بهبود تعامل خانواده و مدرسه و ارتقای تربیت دینی دانش آموزان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، تعامل حانواده و مدرسه ، دانشآموزان