اثربخشی دوره های آموزش خانواده بر بهبود تعامل اجتماعی و تحصیلی والدین با کودکان ۷ تا ۱۱ سال

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی دوره های آموزش خانواده بر بهبود تعامل اجتماعی و تحصیلی والدین با کودکان ۷ تا ۱۱ سال بود. در یک پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری با فاصله دو ماه، از بین والدین دانشآموزان دوره ابتدایی شهر بجنورد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱، با روش نمونهگیری در دسترس ۹۰ نفر از والدین شرکت کننده در دوره های آموزش خانواده و ۹۰ نفر از والدین همان مدارس، به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. گروه آزمایش طی ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای دوره های آموزش خانواده را منطبق با سرفصل های مصوب آموزش وپرورش گذراندند. گردآوری داده ها با مقیاس سنجش شیوه تربیتی والدین ایرانی (تنهای رشوانلو و همکاران، ۱۳۹۷) صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس آمیخته نشان داد که آموزش خانواده، گرمی و مشارکت، پیگیری روند تحصیلی، توجه تحصیلی-رشدی، حمایت از خودمختاری، دانش رشدی و ساختارمندی والدین را افزایش میدهد. آزمون تعقیبی بن فرونی نیز نشان داد که اثر آموزش به طور معناداری پس از دو ماه حفظ شده است (۰۵/۰>P). نتایج این پژوهش بیانگر آن است که برگزاری دوره های آموزش خانواده بر بهبود تعاملات اجتماعی و تحصیلی والدین و فرزندان موثر بوده و به افزایش دانش رشدی، ساختارمندی شیوه تربیتی والدین، گرمی و مشارکت در تعامل با فرزندان، حمایت از خودمختاری آنان و توجه و پیگیری نسبت به امور تحصیلی آنان میانجامد.

کلیدواژه ها:

آموزش خانواده ، پیگیری تحصیلی ، حمایت از خودمختاری ، شیوه تربیتی