اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر بازداری دانش آموزان

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر بازداری دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود، جامعه آماری این مطالعه را دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان زیرکوه که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ که مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. از جامعه پژوهش ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه بازداری خرس سفید وگنر و زناکوز (۱۹۹۴) استفاده شد. آموزش راهبردهای خودتنظیمی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش راهبردهای خودتنظیمی موثر بوده و موجب کاهش بازداری دانش آموزان شد (۰۱/۰>P)، همچنین اندازه اثر نشان می دهد که آموزش راهبردهای خودتنظیمی ۲۹ درصد از تغییرات بازداری را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، بازداری شناختی ، دانش آموزان